พื้นที่ผู้ย้ายถิ่นฐานใหม่กรุงไทเปเวอร์ชั่นภาษาไทย

จางโซ่วฉรง ผู้ช่วยศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยคงจง

ลูกเป็นบุคคลที่จะเจริญเติบโตต่อไปไม่หยุด บางครั้งมีหกล้ม ลองผิดลองถูก เรียนรู้จากสิ่งที่ผิดพลาด ในกระบวนการของการเรียนรู้ก็มีหัวใจดวงหนึ่งที่ปราถนาสิ่งสวยงาม
เหตุการณ์แรก ：Martinที่พยายามมานานจนสอบคะแนนได้ที่2 ดีใจวิ่งไปบอกพ่อแม่ แต่พ่อแม่กลับถามขึ้นว่า： “ใครได้ที่หนึ่ง”ต่อมาMartinจึงยิ่งพยายามหนักขึ้น ในที่สุดก็สามารถนำใบคะแนนสอบได้ที่1วางตรงหน้าพ่อแม่  พ่อแม่ถามอีก： “ทำไมถึงไม่ใช่100คะแนน？  แล้วอีก 1 คะแนนหายไปไหนล่ะ？”
เหตุการณ์ที่2 ： Maryที่รักการวาดรูปถือผลงานนิทรรศการศิลปะบอกพ่อแม่อย่างมีความสุข“พ่อแม่คะ หนูได้รางวัลดีเด่นจากนิทรรศการศิลปะ!”พ่อแม่ดูแล้วบอกว่า“ดูแล้วก็วาดไม่ดีเท่าไหร่ ตรงนี้สีอ่อนไป ตรงนั้นลืมวาด หากพ่อแม่เป็นกรรมการตัดสิน  Maryหนูคงไม่ได้รับรางวัล”
ในสายตาของผู้ปกครองที่คอยจับผิด ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน พยายามอีกเท่าไหร่ พวกเขาก็ยังคงสามารถหาปัญหาหรือความไม่พอใจมาพูดจนได้ บางทีคิดว่าการจับผิดกับการร้องขอให้สอบเต็มคะแนน จึงจะช่วยให้ลูกก้าวหน้า ทำไปเพื่อให้ลูกได้ดี ไม่คิดว่า ลูกเป็นคนที่ใช้ไม่ได้จริงๆหรือ？ความพยายามของลูกกับความสำเร็จไม่มีค่าควรแก่การประทับใจเลยใช่ไหม？ เพียงพ่อแม่มีความสุขยอมรับสิ่งที่ลูกทำได้ไม่ดีพอ ซึ่งลูกกล้าหาญพยายามแสดงความสามารถอย่างเต็มที่แล้ว เพียงแค่นำสิ่งงดงามของลูกวางไว้ในใจ ลูกจึงจะยินดียอมไล่ตามความฝันต่อไป
ในบ้านให้ใช้วิธี“บอกสิ่งที่ดีตลอดเวลา”และ “ทุกสัปดาห์บอกข้อดี”ที่จะบ่มเพาะให้นำสิ่งที่งดงามของคนในบ้านวางไว้ในใจ วิธีการ“บอกสิ่งที่ดีตลอดเวลา”เช่น ยืนยันต่อไป“หนูเขียนหนังสือสวยเป็นระเบียบ”ชมอย่างสุดใจ“57คะแนนพัฒนาไปถึง60คะแนน”ชมให้เคยชิน“วาดเหมือนจริงเลย”นำสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้ติดรวมไว้บน “บอร์ดที่บ้าน”วิธีการ“ทุกสัปดาห์บอกข้อดี”คือทุกสัปดาห์เปิดประชุมในครอบครัว ทุกคนออกมาพูดถึงข้อดีของคนในบ้าน เช่น “Martinทำความสะอาดห้องนั่งเล่นสะอาดมาก” “Maryเห็นแม่ยุ่งเลยช่วยล้างจาน” “หนูเห็นพ่อแม่เดินดูพวกหนูที่หลับแล้วคอยห่มผ้าห่มให้” ใช้ใจมองดูข้อดีของสมาชิกในครอบครัว รับรู้ยืนยันถึงความพยายามของลูก
คนเรามักดูความผิดพลาดของคนอื่น หาข้อบกพร่องมากกว่าที่จะหาข้อดีของคนอื่น ไม่มีปัญหาที่เราจะหาข้อผิดพลาด แต่ต้องนำความผิดพลาดเปลี่ยนเป็น“เลือกมาดูความพยายามของลูก”ผู้ปกครองที่รัก เมื่อลูกแสดงความสามารถ ต้องฉวยโอกาสนี้ชื่นชมลูก ถึงแม้ว่าจะคืบหน้าเพียงเล็กน้อย แต่ก็ต้องให้ความสำคัญยอมรับในตัวลูก ผู้ปกครองที่ฉลาดมีความรู้ ตั้งแต่วินาทีนี้ไปเราจะร่วมกันสร้างครอบครัว“นำสิ่งงดงามของลูกวางไว้ในใจ”ซึ่งขณะเดียวกันลูกๆก็จะ“นำสิ่งงดงามของครอบครัววางไว้ในใจ”เช่นกัน